Jego wzrok jest w stanie skorygować kąt załamania światła w wodzie, tak, że jego atak na rybę jest bardzo precyzyjny. Dużym utrudnieniem jest falowanie wody. Ryby chwyta silnym dziobem mniej więcej w połowie ciała lub przebija je dziobem jak harpunem. Po schwytaniu swej ofiary najpierw ogłusza rybę, uderzając ją kilka razy o podstawę na której siedzi, a następnie obraca ją w dziobie i połyka od strony głowy.

Nazwa zimorodek, często mylnie kojarzona jest z zimą, jako porą wylęgu tych ptaków. Dzieje się tak ze względu na liczniejsze pojawienie się w tym okresie ptaków z północnej i wschodniej Europy. Dawniej gatunek ten nazywano ziemiorodkiem, co bardzo trafnie sugerowało miejsce zakładania gniazd przez te ptaki. Gniazda zakłada w wykopywanych za pomocą swych nóg - głębokich, dochodzących do 1 metra norach zakończonych owalną komorą gniazdową. Nory wykopuje w stromych, piaszczystych skarpach, najczęściej nad wodami. Niekiedy jednak mogą to być żwirownie lub wykopane przez człowieka niewielkie doły, oddalone nawet kilometr od zbiornika wodnego.

Tak więc istotnie można powiedzieć, że młode rodzą się w ziemi. Nory zimorodka trudno zobaczyć, jednak specyficzny zapach może zdradzać położenie gniazda. U większości gatunków dorosłe ptaki zwykle wynoszą odchody swych młodych z gniazda, nierzadko na znaczne odległości. Stąd przysłowie, iż ptak nie kala własnego gniazda.

Powiedzenie to jednak nie odnosi się do ptaków żywiących się rybami, gdyż ich odchody są rozrzedzone i nie mogą być usuwane poza gniazdo. Dodatkową przyczyną zaniedbania nor przez zimorodki jest brak czasu na „sprzątanie” pozostałości po posiłkach piskląt. Samica składa 6-7 jaj. Nawet całkiem małe pisklę potrzebuje jednej rybki na godzinę. Dorastające pisklęta zjadają w ciągu godziny 4 małe rybki, co oznacza, iż dorosłe ptaki muszą dostarczyć do gniazda 24-28 rybek na godzinę.Samica kolejny raz składa jaja do tego samego gniazda. Po następnym okresie karmienia w norze jest więc coraz mniej miejsca.